Twierdza Zdobywców

Roele

Zadecydowałem, że najrozsądniej będzie stworzenie osobnego tematu dotyczącego gry Wink

Na pewno wiele osób bedzie chciało wyrazić swoje opinie i podzielić osiagnięcami i odkryciami w fascynujacym świecie Torment'a Smile

Z Planscapem pierwszy raz stycznosc miałem w gimnazjum. Pamietam, że mocno wtedy główkowałem nad grą, lecz nie udało mi się jej ukończyć. Realia gry wciągnęły mnie wtedy na maxa, lecz zbyt skomplikowane zagadki (a przynajmniej bardziej skomplikowane od tych w BG a o ICWD już nie wspomne Razz

) spowodowały, że zaciąłem się w pewnym miejscu i zaniechałęm gry. Z tego co pamiętam było to chyba w przybytku Nie-Sławy...

Kolejny raz do Tormenta usiadłem dwa lata temu na wakacje. Wtedy, już jako doświadczony gracz D&D i jako taki znawca kosmologi, dopiero odkryłem ogrom gry, jej możliwości i nadzywczajne odwzorowanie klimatu settingu. Przeszedłem caluśką gierce najmniejszą linią oporu w bodajże dwa dni Smile

Valita

Boski temat, gratuluję inwencji Laughing

! Zawsze chciałam porozmawiać o Planescape: Torment, a tak się składa, że znam samych maniaków siekaniny, którzy po trzech minutach grania w tą grę pytają: "A gdzie coś do rozwalania?" (cytat jest autentyczny, tak powiedział mój kolega, którego próbowałam 'wciągnąć' w tą grę).

Parę razy zastanawiałam się nawet, co sprawia, że Torment jest grą o tak olbrzymiej dawce grywalności. I zawszę dochodzę do wniosku, że to dlatego, że jest 'inny' - to nie kolejny RPG z baśniowej krainy, gdzie dobro jest dobrem, a zło jest złem (wiem, czepiam się Baldura Wink

), ale z Sigil, miasta drzwi, gdzie wszystko, ale to wszystko może się zdarzyć. Jest mała szansa, że nagle wyskoczy na ciebie 'wielce orginalny' czerwony smok - możesz za to spotkać Czuciowców poszukujących nowych doznań, diablę przynależące do Łaskobójców czy chodzący sześcian rozmawiający z trzymanymi w czterech rękach kuszami Laughing

...

I just love this game Wink

.

Roele

Jak można sie zastanwaic co jest przyczyną grywalności Very Happy

...Głowny bohater budzi sie w kostnicy okryty tajemniczymi bliznami, nie wiem kim jest, nic nie pamięta. Jedyne czego się dowiaduje to tego, że jest tu "stałym bywalcem" Very Happy

Jak nie grać dalej Wink

Już sama ciekawosć zmusza nas do parcia naprzód. Pomagamy bezimiennemu aby dowiedzieć się czegoś wiecej o nim i o świecie który go otacza Smile

A częsci układanki są nam podawane tak, że jeszcze bardziej dążymy do odkrycia całości, nie dowiadujac sie zarazem niczego konkretnego Very Happy

Za to kocham Tormenta.

Już wiem dlaczego nigdy nikt nie napisał Torment 2, po prostu niemożliwe jest napisanie drugiej tak dobrej gry Wink

HunteR

Torment był moim drugim cRPG zaraz po Baldur's Gate1. Oczywiście rekomendację dostałem od tego samego kumpla co BG. Gra jest świetna (choć i tak sentyment pozostaje przy BG), rozbudowana i wogóle. Choćby sam fakt opisania w dialogach cech charakteru, wyglądu czy innych rzeczy oprócz wykłego gadania. Do tego w większości dyskusji jest do wyboru kilkanaście odpowiedzi co daje wielkie możliwości.

Valita

HunteR => Sprawa pierwsza, jeśli nie znalazłeś naszyjnika przy zwłokach tych trzech bandytów to albo zabrałeś go wcześniej i zapomniałeś, albo to nie byli ci trzej bandyci Laughing

.

Sprawa druga: zakładam że mówisz o drukarni Penna Szydercy w Niższej Dzielnicy - grę można przejść bez wdawania się z nim w rozmowę Wink

.

Jeśli chodzi o upadłego anioła, to nazywał się on Trias i wg mnie zabicie go wcale nie jest aż tak trudne (na najwyższym poziomie trudności udało mi się to już za 2 podejściem), widziałam gorsze walki (demogorgon w Tronie Baala chociażby).

Czy warto zwiedzać Rubikon? CHŁOPIE, nie zwiedzenie go to istny grzech Wink

! Na najwyższym, najtrudniejszym poziomie lochu możesz wpaść na totalnie odjechanego 'modrona na wstecznym' - Nordoma. Po przyłączeniu go do drużyny dialogi zyskują na powadze rozumianej inaczej Laughing

. A tak poza tym to warto dokopać konstruktorowi (dyrektorowi) Rubikonu, ma fajne przedmioty.

Pod koniec gry rzeczywiście możesz otworzyć Kulę z brązu i bezimienny poznaje wtedy swoje prawdziwe imię - ale ty nie. I to najlepsze wyjście, przynajmniej moim zdaniem. Ach te tajemnice... Wink

Roele

A był kiedyś ktoś w Labiryncie Pani Bólu i wyszedł ?? Cool

To taki rubikon tylko gorszy Surprised

no w sumie rubikon wcale taki straszny nie był ale trzeba było się troszke pomęczyć.

Dwie rzeczy w grze, które pozostawiają niezapomniane wrażenia:
Pierwszy to wątek z Dejanirą (tak się nazywała ta kobieta-duch? już nie pamiętam) naprawde udane i dołujące rozwinięcie fabularne. Rolling Eyes

Druga natomiast, to moment w którym odnajdujesz tablice, na których wyryte jest to samo co masz na plecach, plus "Nie ufaj czaszce" Cool

łaa... jaki to był klimat Rolling Eyes

Niedoopisania Wink

Valita

Jasne, że można wyjść z Labiryntu Pani Bólu, mi się udało - po bitej godzinie kombinowania...

Roele

Valita

HunteR

Valita

HunteR

Roele

Valita

Roele => Obawiam się, że się mylisz. Otóż Pani Bólu, potężna i wszechmocna, NIE chce, by ktokolwiek oddawał jej cześć, np. przez modlitwę. Dlatego modląc się do jej laleczki robisz to tylko i wyłącznie na własną odpowiedzialność Twisted Evil

.

Zresztą jedna z uczennic Przybytku pani Sławy, Yves Opowiadaczka, może opowiedzieć Bezimiennemu historię niedoszłego 'wyznawcy' Pani Bólu - jak dla mnie wystarczające ostrzeżenie, by NIE dotykać jej laleczki.

Roele

No tak... w takim razie pokićkałem Rolling Eyes

Dzięki za sprostowanie Smile